Vorig jaar stonden mijn blogs vooral in het teken van de ontwikkelingen van WesselStroom en de reis van mijn hoofd naar mijn hart. De eerste bijdrage voor het nieuwe jaar lag al klaar. Die ging over de verwarring die ik de laatste maanden zag ontstaan als gevolg van de decentralisaties, bij ambtenaren, hulpverleners en burgers. Per slot van rekening bestaat de wereld uit meer dan alleen mijzelf en mijn bedrijf.

Maar terugkijkend op 2014 was eigenlijk het hele land in verwarring. Een vliegramp en een tsaar, en mensen die riepen dat we ze daar een lesje moesten gaan leren. Voorstanders van Zwarte Piet, die op Internet verkondigden dat tegenstanders maar terug moesten gaan naar hun eigen land omdat ze niet aan onze tradities mochten komen. “Racism sucks”, schreven diezelfde mensen op Facebook.
We vonden van alles over de facelift van Yolanthe, en ondanks dat het niet echt een nieuwe actie was, maakten we ons er ineens enorm druk over of de glazen van Albert Heijn nou wel of niet van kristal waren. Twitter ontplofte omdat meneer Van Dalen zijn vertrek als filiaalmanager aankondigde.
We postten vooral veel selfies, ook bij de meest verschrikkelijke rouwstoet die een mens zich kan voorstellen; kijk, ik was er bij! Serious Request haalde nog meer op dan vorige jaren; ook daar waren we bij.
“Journalisten” verzonnen gebeurtenissen in een Haagse wijk waardoor het hele land in rep en roer raakte, en een (beetje domme) burgemeester werd kapot gemaakt omdat hij dacht dat hij een privé-leven had. Gewoon, omdat het kon. Alle nuance, goede smaak en respect voor anderen leken te zijn verdwenen.

8 januari 2015. De wereld is in verwarring. Een stel zwaarbewapende extremisten loopt een redactie in Parijs binnen en schiet een aantal mensen dood omdat zij tekeningen maken. In de klopjacht die er op volgt komen nog meer mensen om.
Een paar dagen later hebben velen even dezelfde naam en gaat de politiek met de gebeurtenissen aan de haal. Iemand die op een objectieve manier op de televisie probeert uit te leggen wat mogelijk de denkwijze is van de daders, wordt in een landelijk dagblad aan de hoogste boom opgehangen. Media die de mond vol hebben van de vrijheid van meningsuiting proberen anderen de mond te snoeren en op Twitter worden bedreigingen geuit aan het adres van mensen die niet denken in termen als “wij” en “zij”.

Stel je nou toch eens voor dat we weer respect voor elkaar en elkaars mening hebben, en elkaar accepteren zoals we zijn. Dat we niet meer uit naam van welke religie of overtuiging dan ook, elkaar naar het leven staan. Dat we niet alleen maar letterlijk in de spiegel kijken, en uit de kudde stappen, eindelijk weer zelf gaan nadenken en zeggen: “dit willen we niet meer!”.

You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope some day you’ll join us
And the world will be as one

 Wat zou dat mooi zijn!