Nog maar een paar weken en het jaar is al weer afgelopen. Terugkijken kan bijna niet, zo snel is het voorbij gegaan. En dat is toch wel jammer, eigenlijk was het voor mij een zeer succesvol jaar. Want werken, dat deed ik in 2015 vrijwel continu. Om eerlijk te zijn: veel te veel. Maar ja, als je nog niet zo lang zelfstandig bent, ben je bang dat er “straks” geen nieuwe opdrachten meer komen, dus je pakt alles aan. Natuurlijk ook omdat je er energie van krijgt en het fijn is als mensen je waarderen.
Dit jaar heb ik veel gedaan, veel geleerd en veel interessante mensen leren kennen. Door een aantal personen werd ik zelfs bedankt voor mijn doortastende en pro-actieve houding (en bij sommige anderen riep die houding helaas wat weerstand op…).

Je gaat maar door en je maakt jezelf wijs dat je eeuwig jong en onaantastbaar bent. Ik heb een Calvinistische opvoeding “genoten”, dus virussen zijn voor watjes en “verkouden” is niet “ziek”; dan neem je maar wat extra zakdoeken mee. “Gewoon doorgaan, dan gaat het vanzelf wel over”. Mensen die in dezelfde tijd geboren zijn als ik, zullen deze mentaliteit waarschijnlijk wel herkennen.
Dus: hier nog een opdracht, daar nog een klusje…. En niet te vergeten: vanaf september in de avonduren en het weekend een nieuw Virtual Reality-bedrijf erbij opstarten, samen met zoonlief. Gewoon omdat het leuk is en je nu toch echt op die trein moet springen, anders is ie weg… Sociale contacten, wat zijn dat ook alweer?

Maar als je stelselmatig over je eigen grenzen heen gaat, is op een gegeven moment je weerstand op. En dan blijkt dat je niet na drie dagen “verkouden” te zijn, weer opknapt. Uiteindelijk ben je gedwongen om je een paar weken heen en weer te bewegen tussen je bed en de bank. Dat geeft gelegenheid om eens goed na te denken.
“En wat hebben we hier nou van geleerd?”, is een van de favoriete, pedagogisch verantwoorde vragen die ik regelmatig aan mijn zoon heb gesteld als er iets was gebeurd waarmee ik niet zo blij was. Ehhh…. dat de dagen die ik niet als vakantie heb opgenomen, uiteindelijk veranderd zijn in ziektedagen en ik mijn eigen gezondheid heb ondermijnd?

Vorig jaar rond deze tijd schreef ik een blog over hoofd, hart en wandelen. Bij het aannemen en loslaten van opdrachten probeer ik nog steeds mijn hart te laten leiden, maar sinds de zomer ben ik vooral heel hard aan het rennen.
Dus: veel werken is heel leuk, maar minder mag ook. In Middelharnis heb ik intussen aangekondigd dat ik na december ga stoppen, en volgend jaar ga ik vaker “nee” zeggen en beter voor mezelf zorgen. Als ik een periode geen werk heb, ga ik daar vooral van genieten en bovendien: meer afspreken met vrienden. Excuses aan iedereen die ik verwaarloosd heb!

Nog een paar weken tot de jaarwisseling…. Niet zeuren… nog even doorgaan.