Sinds bijna een jaar ren ik – met veel plezier – heen en weer tussen twee bedrijven. Zodra ik ‘s ochtends opsta, klap ik de laptop open en ga ik aan de gang. Mijn start van de dag kan er als volgt uit zien:

• Een VR-idee dat de vorige dag of ‘s nachts is ontstaan, in grote lijn via Facebook communiceren met zoon/zakenpartner;

• Mailbox van WesselStroom-opdrachtgever openen, waarin ik meestal wel een verrassing vind… in sommige gevallen even nadenken voor ik (iets te heftig) reageer…;

• VR Composers-mailbox openen. Direct reageren op berichten die zijn binnen gekomen of even iets onder de aandacht brengen bij zoon/zakenpartner;

• In een aantal Facebook-groepen kijken welke nieuwe ontwikkelingen er zijn in VR-land;

• Uitnodigingen versturen uit naam van WesselStroom-opdrachtgever voor een overleg dat georganiseerd moet worden, bijvoorbeeld rondom een verwarde mevrouw die haar woning uitgezet dreigt te worden, een meneer met een drankprobleem in een vervuilde woning, een jonge meid die door alle problemen niet aan de verwerking van haar trauma’s toe komt;

• Uit naam van VR Composers bedanken voor een uitnodiging voor een landelijke VR-bijeenkomst en antwoorden dat we graag aanwezig zijn;

• Namens WesselStroom-opdrachtgever een niet zo vriendelijke mail sturen naar een hulpverlenende partij die zijn verantwoordelijkheid niet neemt;

• Een VR Composers-offerte versturen naar een relatie die “cardboards” met eigen logo wil bestellen;

• Een “vriendelijk” mailtje sturen naar een VR Composers-relatie die ik al een poosje geleden betaald heb, maar van wie ik nog niets heb ontvangen;

• Mails uit de mailbox van de WesselStroom-opdrachtgever verwerken in het systeem, zodat de dossiers in orde zijn;

• Reageren op een what’s app berichtje van een vriend die me goedemorgen wenst;

• Een zorgelijk hulpverleningssignaal mailen aan de WesselStroom-opdrachtgever, zodat het kan worden “meegenomen” in een strategisch overleg waarin prestatieafspraken met “partijen” worden gemaakt;

• Telefoontje beantwoorden van de vriend die me iets eerder goedemorgen wenste. Hij vertelt me dat hij onverwacht in het ziekenhuis is opgenomen en drie bypasses krijgt;

• Even bijkomen van die boodschap, koffie pakken en het nieuws aanzetten;

• Schrikken van de zoveelste aanslag ergens ter wereld;

• Reageren op een paar mails die intussen weer zijn binnengekomen in de inbox van de WesselStroom-opdrachtgever;

• Een mail sturen naar de beheerder van een pand waarin we, als VR Composers, wellicht een bedrijfsruimte gaan huren;

• Een VR Composers-rekening betalen;

• Informatie zoeken over crowdfunding, voor de verdere ontwikkeling van VR Composers;

• Douchen, aankleden en vertrekken naar de WesselStroom-opdrachtgever;

• Om een uur of 8 in de auto snel “ontbijten” met een banaan of wat crackers;

• Al rijdend nadenken over hoe we een VR Composers-nieuwsbrief gaan vormgeven, zodat we alle enthousiaste volgers op de hoogte kunnen houden van de mooie stappen die we maken;

• Bij ieder rood verkeerslicht snel de mails kijken die ik onderweg heb horen binnenkomen;

• Rond half 9 de computer aanzetten bij de opdrachtgever en “officieel” aan het werk gaan (nadat ik er al een halve dag op heb zitten).

Na ruim anderhalf jaar stopt over een paar weken mijn werk bij de gemeente Hellevoetsluis (de fijnste opdrachtgever die je je kunt voorstellen), nadat ik daar eind 2014 kwam voor een “klusje” van een week of zes. Ik zal mijn lieve collega’s en alle gekkigheid ontzettend gaan missen, maar het is ook de hoogste tijd dat ik een poosje al mijn aandacht ga richten op de verdere ontwikkeling van VR Composers. Want hoewel deze manier van leven en werken de hersens lekker flexibel houdt, word ik er onderhand ook wel een beetje schizofreen van.