“Ja, wat wil je nou eigenlijk precies doen met je bedrijf? Focus!”
Dat was de reactie die ik regelmatig kreeg als ik vertelde dat ik voor mezelf was begonnen. Maar ik had helemaal geen zin in al dat ge-focus en al dat “moeten”. Wat ik nodig had was loslaten wat tot dan toe had voorzien in een gevoel van (schijn-) veiligheid en me weer gezond en gelukkig voelen. Mezelf aanmelden als herplaatsingskandidaat bij de gemeente en gewoon ergens beginnen, het “organisch” laten groeien. Luisteren naar wat mijn lijf mij vertelde (het gaat niet goed met jou, hou nou eens op met alles op te eten wat je tegen komt, op deze manier haal jij je pensioen niet) en beslissen om daar op te acteren. Gewoon, nóg een keer een nieuwe start maken en voelen dat je leeft; weliswaar met zwembandjes om, weer in het diepe springen.
Natuurlijk had ik wensen voor de kant die ik op wilde maar ik besloot de angst los te laten en open te staan voor wat er op mijn pad kwam. Maar wat daarna gebeurde, had ik nooit durven dromen. Opdrachten bij een paar gemeenten en deze week gevraagd worden bij een derde, in gesprek over intervisiemethodieken, tafelvoorzitter zijn bij een conferentie, heel veel nieuwe leuke mensen leren kennen en helaas ook gaan inzien dat andere mensen vooral leuk waren zolang ze je nodig hadden (uiteindelijk is ook dat winst).
Weer met plezier naar mijn werk gaan, weer op de vertrouwde, onorthodoxe, manier dingen voor elkaar krijgen. Soms onbewust op tenen staan en soms lekker ook bewust, zodat iedereen weer wakker is. Onverwacht een pitch houden voor een nieuw netwerk waarvoor je bent uitgenodigd door een lieve oud-collega, en het nog leuk vinden ook. Mijn zelfvertrouwen weer terugvinden en met volle teugen van alles genieten.
Dus wat nou focus?! Er zijn vast heel veel mensen die meer focus hebben dan ik, maar zijn ze net zo gelukkig? Die focus komt vanzelf wel.
